علت شکستن دندان ها چیست؟

شکستن غیرمنتظره دندان ها به چند تکه می تواند هشدار دهنده باشد. این مقاله دلایل مختلفی که چرا ممکن است شکستگی دندان را تجربه کنید، اقداماتی که دندانپزشک شما برای تشخیص علت انجام می دهد، درمان های احتمالی برای ترمیم دندان های آسیب دیده و مهم تر از همه، نحوه جلوگیری از شکستگی بیشتر دندان را بررسی می کند.

چه چیزی باعث شکستن دندان های من می شود؟

دندان ها از یک لایه مینای خارجی، با عاج زیرین و یک محفظه پالپ داخلی تشکیل شده اند. در حالی که مینای دندان کاملاً محکم و با دوام است، اما ناشی از عوامل مختلف می تواند ضعیف شده و مستعد لب پر شدن و شکستگی شود:

پوسیدگی دندان

پوسیدگی دندان یا کرم خوردگی دندان یکی از شایع ترین دلایل شکستگی دندان است. پوسیدگی زمانی اتفاق می افتد که باکتری های پلاک روی دندان اسیدهایی تولید می کنند که مینای دندان را تجزیه کرده و از بین می برند. این امر باعث ایجاد حفره هایی می شود، که کم عمق شروع می شوند اما در طول زمان می توانند عمیق تر شوند و به عاج و حتی پالپ نفوذ کنند.

با بزرگ شدن یک حفره، ساختار مینای دندان تضعیف می شود. مینای ضعیف شده بیشتر احتمال دارد که دچار شکستگی شود، بخصوص زمانی که در هنگام جویدن در معرض نیروهای طبیعی بایت قرار گیرد. شکستگی معمولاً در لبه های ضخیم تر بیرونی یا کاسپ های تاج دندان رخ می دهد.

پوسیدگی می تواند در هر جایی رخ دهد، اما در مناطق مستعد پلاک احتمال بیشتری دارد:

• در امتداد خطوط لثه
• در بین دندان ها
• در حفره ها و شیارهای دندان های مولر

مصرف غذاهای شیرین و نشاسته ای باعث تغذیه باکتری های پلاک شده و روند پوسیدگی را تسریع می کند. تنقلات مکرر و نوشیدن جرعه جرعه نوشابه های شیرین باعث افزایش طولانی مدت حملات اسیدی می شود. عدم زدودن صحیح پلاک روزانه با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن امکان شروع پوسیدگی و بدتر شدن آن را فراهم می کند.

افرادی که بیشتر در معرض خطر حفره هایی هستند که منجر به شکستگی دندان می شوند عبارتند از:

• کودکان و نوجوانان با بهداشت دهان و دندان ضعیف
• سالمندان با تحلیل رفتگی لثه و از بین رفتن بافت محافظ ریشه
• افرادی که دچار خشکی دهان هستند
• افرادی که براکت های ارتودنسی دارند که پلاک را نگه می دارند
• افرادی که رژیم غذایی حاوی قند بالا دارند.

چه چیزی باعث شکستن دندان های من می شود؟

ترک ها و شکستگی ها

ترک ها یا شکستگی ها در ساختار دندان به شدت باعث تضعیف آن می شوند و باعث می شود که تکه هایی از آن مستعد شکستن شوند. علل عبارتند از:

تروما

تروماها یا آسیب های مستقیم به دهان می توانند باعث شکستگی دندان ها شوند. تصادفات ورزشی، زمین خوردن و درگیری های فیزیکی از علل شایع آسیب های دندانی هستند. حتی گاز زدن به غذاهای سفت مانند دانه های بلال یا آبنبات های سفت نیز می تواند باعث ترک خوردن دندان ها شود.

ساییدن و فشردن نیروی زیادی به دندان ها وارد می کند و معمولاً باعث ایجاد ترک های خط مویی روی دندان ها می شود. این ترک ها کوچک شروع می شوند، اما در طول زمان منتشر می شوند تا زمانی که بخش هایی از دندان می شکنند.

پر شدگی معیوب

ترمیم های قدیمی و معیوب دندان مانند پر شدگی و روکش ها باعث ایجاد ترک ها و نشتی هایی می شوند که باعث ایجاد پوسیدگی جدید در زیر آن می شوند. با گسترش پوسیدگی، تکه هایی از دندان می توانند همراه با ترمیم شکسته شوند. پر شدگی های آمالگام نیز تحت نیروهای انبساط قرار می گیرند که به تدریج می تواند باعث ترک خوردن دندان ها شوند.

پر شدگی های بزرگ

دندان هایی که پر شدگی ها یا روکش های بزرگ دارند، ساختار دندان طبیعی کمتری دارند. نسبت بیشتر مواد ترمیمی، باعث ضعیف تر شدن و مستعد شکستگی شدن آنها می شود. شکستگی اغلب در حاشیه بین دندان و پر شدگی رخ می دهد.

درمان های ریشه

درمان ریشه دندان ها را شکننده تر و مستعد شکستگی می کند زیرا بافت پالپ و مایع داخلی تخلیه می شوند. کم آبی باعث می شود آنها تحت فشار بیشتر مستعد ترک خوردن شوند. شکستگی یک عارضه دیررس شایع است.

سایش پیشرفته دندان

به مرور زمان، ممکن است مینای دندان از منابعی مانند موارد زیر دچار فرسایش شود:

• فرسایش اسیدی ناشی از مصرف مکرر غذاها و نوشیدنی های اسیدی
• فرسایش ناشی از تکنیک های نامناسب مسواک زدن
• ساییدگی ناشی از دندان قروچه یا نیروهای جویدن خیلی شدید

با از دست رفتن بیشتر مینای دندان، عاج نرم تر زیرین آشکار می شود. عاج فاقد استحکام مینای دندان است و احتمال لب پر شدن و شکستگی آن بیشتر است. دندان ها به تدریج کوتاه تر، نازک تر و ضعیف تر می شوند.

تغییرات مرتبط با سن

با بالا رفتن سن، دندان ها شکننده تر و مستعد شکستگی می شوند. مینای دندان می تواند نازک شود، در حالی که عاج مقداری از مواد معدنی و رطوبت خود را از دست می دهد. دندان ها در برابر شکستگی آسیب پذیرتر می شوند، بخصوص اگر قبلاً در اثر پوسیدگی یا ترمیم های قبلی آسیب دیده باشند.

شرایط رشد

برخی از افراد ممکن است ناهنجاری های دندانی داشته باشند که آنها را مستعد شکستگی می کند:

• مینای هیپوکلسیفیه شده – مینای نازک تر و ضعیف تر
• هیپوپلازی مینا – تشکیل مینای معیوب دندان
• دنتینوژنزیس ایمپرفکتا – عاج ضعیف مستعد شکستگی
• آملوژنزیس ایمپرفکتا – مینای دندان ضعیف

عادات پارافانکشنال

عاداتی مانند:

• دندان قروچه: ساییدن یا فشردن دندان ها روی یکدیگر
• جویدن مداد، ناخن یا گاز گرفتن لب

به دندان ها فشار بیش از حد وارد می کند. به مرور زمان، این می تواند باعث شکستن مینای دندان و منجر به شکستن دندان شود. بیشتر احتمال دارد که تکه های دندان لب پر شوند.

فلوئوروزیس

در حالی که فلوراید از دندان ها محافظت می کند، فلوئوروزیس خفیف تا متوسط ​​می تواند تخلخل مینای دندان را افزایش دهد. محتوای مواد معدنی بالاتر همچنین باعث شکننده تر شدن مینای دندان می شود. این ترکیب می تواند خطر شکستگی را افزایش دهد.

داروها

برخی از داروها جریان بزاق را کاهش می دهند، از جمله:

• آنتی هیستامین ها
• داروهای ضد افسردگی
• شل کننده های عضلانی
• محرک ها

خواص خنثی کنندگی و معدنی سازی مجدد بزاق به تقویت دندان ها کمک می کند. با بزاق ناکافی، دندان ها ضعیف تر و مستعد شکستن می شوند.

تغییرات مرتبط با سن

علائم هشدار دهنده ای که نشان می دهند ممکن است دندان ترک بخورد

به دنبال علائم زیر باشید که ممکن است نشان دهنده ترک های زیرین دندان و افزایش احتمال شکستگی باشند:

حساسیت به دما

با نفوذ یک ترک از مینای دندان به لایه عاج، دندان به محرک های سرد و گرم حساس می شود. از طریق نقص ترک، اعصاب بیشتر در معرض محیط دهان قرار می گیرند.

درد هنگام جویدن

نیروی جویدن و گاز زدن باعث تشدید ترک می شوند و باعث بروز ناراحتی و درد می شود. بخش های شکسته اندکی حرکت می کنند و رشته های عصبی را تحریک می کنند.

ناراحتی غیر قابل توضیح دندان

ممکن است متوجه دردهای عجیب و غریب و متناوب دندان شوید که خود به خود ایجاد می شوند و سپس از بین می روند. این می تواند نشان دهنده یک ترک باشد، زیرا حرکات باعث باز و بسته شکاف شکستگی می شوند.

ترک قابل مشاهده روی سطح دندان

به دقت به دنبال ترک ها یا شکاف های نازک در امتداد لبه های جونده دندان های جلو یا کاسپ و شکاف های دندان های عقب باشید. خطوط ممکن است در سطوح جانبی گسترش یابند.

تکه ای از دندان می شکند و جدا می شود

در حین غذا خوردن یا مسواک زدن ممکن است ناگهان متوجه شوید که یک تکه از دندان شما کنده شده است. این نشان می دهد که یک شکاف قبلاً وجود داشته و اکنون تکه تکه شده است.

درمان ترک های مشکوک را به تعویق نیندازید، زیرا این ترک ها بدتر می شوند تا زمانی که دندان کاملاً بشکند. در صورت مشاهده علائم یا خطوط شکستگی فوراً به دندانپزشک خود مراجعه کنید. مداخله به موقع می تواند به جلوگیری از شکستگی وسیع دندان کمک کند.

دندانپزشکان چگونه شکستگی دندان را تشخیص می دهند؟

دندانپزشک شما هنگام بررسی و تشخیص علت شکستگی دندان، موارد زیر را انجام می دهد:

معاینه چشمی

• هرگونه ترک، شکستگی یا پوسیدگی قابل مشاهده در امتداد سطح شکسته و نواحی اطراف آن را بررسی می کند.
• مشخص می کند که آیا قطعات اضافی شل یا آماده شکستن هستند.
• ترمیم های قدیمی را از نظر نقص، نشت یا ترک های گسترش یافته به داخل دندان ارزیابی می کند.

منطقه را بررسی می کند.

• از یک پروب دندانی تیز برای احساس پوسیدگی نرم در ناحیه شکسته استفاده می کند.
• خطوط ترک که نوک پروب را گرفته یا منحرف می کنند را بررسی می کند.
• بررسی می کند که آیا نقاط نرم، مناطق دردناک یا حرکت در قطعات وجود دارد یا خیر.

ارزیابی بایت

• اکلوژن شما را بررسی می کند و به دنبال مشکلات می گردد.
• مال اکلوژن، نیروهای بایت بیش از حد، الگوهای دندان قروچه و غیره را بررسی می کند.

عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس

• برای کشف مشکلات پنهان مانند ترک های زیرسطحی، پوسیدگی زیر پرکردگی های قدیمی یا آسیب به ساختارهای زیرین دندان، عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس می گیرد.

تست ضربه

• به آرامی به دندان ضربه می زند تا احساس ناراحتی را امتحان کند، که نشان دهنده ترک هایی است که به پالپ گسترش یافته اند.

سلامت لثه را ارزیابی کنید

• بیماری پریودنتال را بررسی می کند که باعث تضعیف ریشه دندان و حمایت از استخوان و افزایش حساسیت به شکستگی می شود.
• لثه کراتینه شده کافی در اطراف دندان را ارزیابی می کند که در برابر حساسیت ریشه و پوسیدگی محافظت ایجاد می کند.

مرور سوابق پزشکی

• به هر شرایط یا دارویی که جریان بزاق را کاهش می دهد و می تواند دندان ها را خشک و ضعیف کند توجه می کند.
• اختلالات رشدی مرتبط با مینا یا عاج ضعیف دندان را در نظر می گیرد.

هرگونه آسیب دهان، علائم درد قبل از شکستن، یا عادات پارافانکشنال مانند دندان قروچه را به دندانپزشک خود اطلاع دهید. تشخیص دقیق به شناسایی علت دقیق کمک می کند، تا بتوان رویکرد درمانی بهینه را برنامه ریزی کرد.

دندانپزشکان چگونه شکستگی دندان را تشخیص می دهند؟

درمان های ممکن برای دندان های شکسته

درمان مورد نیاز به عواملی مانند میزان ساختار باقی مانده دندان، درگیری پالپ و محل شکستگی بستگی دارد. گزینه ها عبارتند از:

باندینگ دندان

برای لب پر شدگی های جزئی محدود به مینا، باندینگ دندانی می تواند به سرعت شکل و صافی را احیاء کند. دندانپزشک از مواد رزین کامپوزیت همرنگ دندان استفاده می کند که با تاباندن نور سخت می شوند. سپس ترمیم چسباند شده شکل داده و صیقل داده می شود تا با دندان مطابقت داشته باشد.

باندینگ مقرون به صرفه است و اغلب یک راه حل موقت خوب برای شکستگی های کوچک است. با این حال، باندینگ در مقایسه با سایر انواع ترمیم ها، در طولانی مدت محکم و بادوام نیست. ممکن است هر 5 تا 7 سال یک مرتبه به تعویض نیاز داشته باشد.

ونیرهای دندانی

ونیرها یک راه حل دائمی تر برای لب پر شدگی ها و ترک های خفیف تا متوسط ​​ایجاد می کنند و از دندان در برابر آسیب بیشتر محافظت می کنند. این پوسته های نازک پرسلن یا رزین روی سطح جلوی دندان ها چسبانده می شوند. ونیرها می توانند تا 50 درصد از ساختار دندان طبیعی را حفظ کنند.

روکش های دندانی

هنگامی که بخش های قابل توجه تری از دندان شکسته شوند، روکش پوشش کامل محافظت و استحکام را فراهم می کند. کل قسمت قابل مشاهده دندان را می پوشاند. روکش زمانی لازم است که حداقل 50 درصد از ساختار دندان باقی بماند.

دندانپزشک نواحی آسیب دیده را تراش می دهد، سپس برای ساختن روکش سفارشی از پرسلن که روی فلز پوشش داده شده است، سرامیک یا مواد زیرکونیایی ساخته شده است، از دندان تازه آماده شده قالب گیری می کند. این کار دندان شکسته را کاملاً مهر و موم و تقویت می کند.

درمان ریشه

اگر محفظه پالپ داخلی توسط قطعه شکسته در معرض دید قرار گیرد، درمان ریشه برای نجات دندان آسیب دیده لازم است. بافت عصبی برداشته می شود و کانال های داخلی تمیز و مهر و موم می شوند. پس از آن یک روکش برای محافظت از دندانی که اکنون شکننده تر است، روی آن قرار می گیرد.

کشیدن دندان

برای شکستگی های شدید و غیرقابل ترمیم که ریشه دندان یا استخوان آلوئولار را درگیر می کند، ممکن است کشیدن دندان لازم باشد. تا زمانی که استخوان کافی باقی بماند، دندان از دست رفته را می توان با ایمپلنت، بریج یا پروتز پارسیل متحرک جایگزین کرد.

ترمیم سریع دندان های آسیب دیده، از سایش، پوسیدگی و شکستگی بیشتر جلوگیری می کند. حتی دندان هایی که به طور قابل توجهی شکسته شده اند، اغلب می توانند با درمان مناسب روکش نجات پیدا کنند.

چگونه از شکستگی دندان جلوگیری کنیم؟

در حالی که شکستگی ها گاهی خود به خود اتفاق می افتند، با انجام این اقدامات پیشگیرانه می توانید این خطرات را کاهش دهید:

بهداشت دهان و دندان را به خوبی رعایت کنید.

• دو مرتبه در روز با یک مسواک نرم یا مسواک برقی به درستی مسواک بزنید. از خمیر دندان حاوی فلوراید استفاده کنید.
• حداقل یک مرتبه در روز نخ دندان بکشید تا بین دندان ها تمیز شوند.
• برای کاهش باکتری های پلاک، روزانه با دهانشویه ضد عفونی کننده دهان خود را شستشو دهید.
• بهداشت کامل، پوسیدگی را که ساختار دندان را ضعیف می کند، به حداقل می رساند.

پاکسازی و چکاپ های منظم دندانی را انجام دهید.

• هر 6 ماه یک مرتبه برای پاکسازی تخصصی به دندانپزشک خود مراجعه کنید تا پلاک انباشته شده را از بین ببرید و مشکلات را زود تشخیص دهید.
• برای بررسی ترک های ظاهر شده، ترمیم های معیوب قدیمی و نشانه های ساییدگی اکلوزال، معاینه های دندانی انجام دهید.

اگر دندان قروچه می کنید از محافظ دندان شبانه استفاده کنید.

محافظ های دندان شبانه سفارشی به جلوگیری از ایجاد ترک ها و شکستگی های ناشی از دندان قروچه کمک می کنند. هر شب در خواب از آنها استفاده کنید تا از دندان های خود در برابر نیروهای ساینده محافظت کنید.

از جویدن یخ، آبنبات سفت، استخوان و غیره خودداری کنید.

از دندان زدن روی خوراکی های سفت که می توانند باعث ترک خوردن دندان ها شوند و به ترمیم های دندانی آسیب وارد کنند، خودداری کنید. از خوراکی های نرم تری استفاده کنید که احتمال شکستگی دندان با آنها کمتر است.

در حین ورزش از محافظ دهان استفاده کنید.

محافظ های دهان ضربه هایی که ممکن است باعث شکستگی دندان ها و آسیب های دندانی شوند، را مهار می کنند. هم برای ورزش های تماسی پر برخورد و هم برای فعالیت هایی مانند اسکیت بورد یا اسکی یکی از آنها استفاده کنید.

عادات مصرف میان وعده های قندی را کنترل کنید.

خوردن میان وعده های مکرر باعث افزایش اسید روی دندان ها می شود. غذاهای شیرین را محدود کنید و گزینه های دوستدار دندان مانند پنیر، سبزیجات، آجیل یا آدامس های بدون قند را انتخاب کنید.

آب بنوشید و نوشیدنی های اسیدی را کاهش دهید.

آب به خنثی کردن اسید و شستن ذرات غذا کمک می کند. مصرف نوشیدنی های اسیدی مانند نوشابه، آبمیوه، شراب و نوشیدنی های ورزشی که مینای دندان را از بین می برند را به حداقل برسانید.

خودکار، مداد یا اشیاء دیگر را نجوید.

از استفاده از دندان به عنوان ابزار خودداری کنید. جویدن اقلام غیر خوراکی می تواند باعث ترک خوردن دندان ها و پرشدگی ها شود. به جای این عادت، آدامس جویدن را جایگزین کنید.

درمان سریع پوسیدگی را دریافت کنید.

پرکردن حفره ها را به تأخیر نیندازید. پوسیدگی ترمیم نشده استحکام مینای دندان ها را تضعیف می کند و احتمال شکستگی را بیشتر می کند.

پرکننده ها و روکش های قدیمی را بررسی کنید.

اگر ترمیم قدیمی دچار ترک، درد یا حساسیت به سرما یا گرم شد، به دندانپزشک خود مراجعه کنید. ترمیم های معیوب برای جلوگیری از آسیب بیشتر دندان به تعویض نیاز دارند.

با مراقبت دقیق از دهان و مراجعات منظم دندانپزشکی، می توانید دندان های خود را محکم و سالم نگه دارید. اما برخی از شکستگی ها با وجود پیشگیری خوب همچنان رخ می دهند. برای هر دندان ترک خورده یا شکسته به دنبال مراقبت فوری باشید تا از دست دادن اضافی به حداقل برسد.

چگونه از شکستگی دندان جلوگیری کنیم؟

پرسش های پر تکرار درباره ترک و شکستگی دندان ها

آیا برای دندان ترک خورده باید به دندانپزشک عمومی یا متخصص مراجعه کنیم؟

دندانپزشکان عمومی می توانند اکثر درمان ها را برای دندان های ترک خورده از جمله پر کردن، روکش و کشیدن دندان ارائه دهند. با این حال، اگر ترک به ریشه و پالپ گسترش یابد و به درمان ریشه نیاز داشته باشد، ممکن است به یک متخصص ریشه ارجاع داده شوید که در این درمان تخصص دارد.

چگونه می توان به طور موقت درد دندان ترک خورده را در منزل تسکین داد؟

تا زمانی که به دندانپزشک مراجعه کنید، مصرف داروهای مسکن بدون نسخه مانند ایبوپروفن می تواند تسکین موقتی ایجاد کند. همچنین می توانید با آب نمک گرم دهان خود را شستشو دهید و از جویدن روی دندان آسیب دیده خودداری کنید. اما به سرعت به دنبال درمان تخصصی باشید، زیرا ترک ها در طول زمان بدتر می شوند.

علائم عفونی شدن ترک دندان من کدامند؟

علائم عفونت ناشی از ترک دندانی که به داخل پالپ کشیده شده است شامل درد ضربان دار، حساسیت دندان، تورم لثه های اطراف آن ناحیه و ترشحات چرکی هستند. این علائم به مراقبت های فوری دندانپزشکی نیاز دارند، زیرا عفونت می تواند گسترش یابد و جدی شود.

آیا می توان از روکش های دندانی برای ترمیم شکستگی دندان جلو استفاده کرد؟

آری، تا زمانی که حداقل 50 درصد از ساختار اصلی دندان باقی بماند، روکش ها گزینه ای عالی برای ترمیم لب پر شدگی ها یا ترک های دندان های جلو هستند. روکش های نازک پرسلن دندان را تقویت می کنند و از گسترش شکستگی جلوگیری می کنند.

روکش ها در مقایسه با باندینگ چگونه از ترک خوردن بیشتر جلوگیری می کنند؟

روکش ها به طور کامل کل دندان را با پوشش کاملی از مواد سرامیکی، پرسلن یا طلا می پوشانند. این در مقایسه با پیوند مستقیم رزین کامپوزیت، تقویت بهتری را ارائه می دهد. روکش ها برای ترک هایی که فراتر از مینای دندان تا عاج گسترش می یابند توصیه می شوند.

چرا شکستگی های مربوط به ریشه یا استخوان دندان قابل ترمیم نیستند؟

ریشه ها به تکیه دادن دندان درون استخوان کمک می کنند. اگر ریشه به طور جدی درگیر شکستگی باشد، ممکن است قسمت باقی مانده دندان بیش از حد ناپایدار باشد، آنقدر که نتوان آن را نجات داد. آسیب وسیعی که به استخوان پشتیبان گسترش می یابد نیز ترمیم را غیر ممکن می کند، بنابراین کشیدن دندان ضروری می شود.

سخن پایانی

شکستن تکه های دندان شما مطمئناً می تواند آزار دهنده باشد. اما نترسید – بسیاری از دندان های شکسته را می توان با درمان های مدرن دندانپزشکی با موفقیت ترمیم کرد. ارزیابی سریع، امکان مداخله زود هنگام قبل از پیشرفت بیشتر آسیب را فراهم می کند. تمرین مداوم پیشگیری و دوری از عادات مضر نیز برای محکم و سالم نگه داشتن دندان های شما نقش کلیدی دارد.