علت شکست ایمپلنت های دندانی و راهکارهای مقابله

دوره نقاهت پس از کاشت ایمپلنت دندان

کاشت ایمپلنت های دندانی معمولا فرایندی ایمن و مؤثر است. با این حال، مانند سایر فرایندهای دندانپزشکی، ممکن است همیشه اثربخش نباشد. شکست ایمپلنت دندانی یک اتفاق غیر معمول است، اما اگر در مورد شما رخ دهد، نیازی نیست وحشت کنید. به خواندن این مقاله ادامه دهید تا دریابید که چگونه می توان تشخیص داد که ایمپلنت دندانی جدید شما به بررسی های اضافی نیاز دارد یا خیر.

ایمپلنت دندانی چیست؟

ایمپلنت دندانی یک پست فلزی است که از طریق جراحی داخل استخوان فک کاشته می شود تا از دندان جایگزین یا دندان مصنوعی حمایت کند. دندانپزشک یا جراح دهان بعد از کاشت ایمپلنت دندانی، دندان جایگزین را به ایمپلنت دندانی متصل می کند.

طی فرایند کاشت ایمپلنت دندانی، پست های پیچ- مانند فلزی جایگزین ریشه دندان می شوند، و دندان های شکسته یا از دست رفته با دندان های مصنوعی که ظاهر و عملکردی شبیه دندان های طبیعی دارند جایگزین می شوند. جراحی ایمپلنت دندان می تواند جایگزین مناسبی برای پروتزهای مصنوعی دندانی یا بریج های دندانی باشد که به طور مناسب قرار نمی گیرند، و همچنین زمانی که فقدان ریشه های طبیعی دندان ها مانع دریافت پروتز یا بریج جایگزین دندان می شود، گزینه ای عملی است.

علل احتمالی شکست ایمپلنت های دندانی

ماندگاری ایمپلنت های دندانی اغلب برای تعریف موفقیت ایمپلنت های دندانی استفاده می شود. به احتمال زیاد شکست ایمپلنت نتیجه یک روند پیچیده است، مانند ترومای جراحی، رشد استخوان، کمیت یا کیفیت پایین استخوان. شکست ایمپلنت دندانی دلایل مختلفی دارد، از جمله عوامل خطری که باید به آنها توجه کرد.

علاوه بر این، برای جلوگیری از تحلیل رفتن مداوم استخوان آلوئولار، که ممکن است گزینه جایگزینی ایمپلنت ناموفق با یک ایمپلنت جدید را تحت تأثیر قرار دهد و روی نتیجه زیبایی ناحیه تأثیر بگذارد، کشف سریع ایمپلنتی که با شکست مواجه شده است، بسیار مهم است.

ناهماهنگی ایمپلنت

یکی از چالش برانگیزترین زمینه های جراحی کاشت ایمپلنت دندانی، اطمینان پیدا کردن از احاطه کامل ایمپلنت توسط استخوان است. موقعیت مطلوب درون استخوان، همیشه موقعیت ایده آل برای ایمپلنت دندانی نیست.

در نتیجه، ایمپلنت و استخوان ممکن است ناهمراستا شوند. هنگامی که ایمپلنت با استخوان همراستا نمی شود، روکش ها یا دندان جایگزین ممکن است غیرطبیعی به نظر برسند، ممکن است لثه ها تحلیل بروند، و ممکن است ایمپلنت در اطراف لثه قابل مشاهده باشد.

قالب گیری نادرست

دندانپزشک قالب گیری هایی را انجام می دهد و برای ساخت روکش آنها را برای لابراتوار ارسال می کند. در صورتی که قالب گیری به صورت درست انجام نشده باشد، ممکن است دندان های مصنوعی به درستی قرار نگیرند. یک ناهماهنگی جزئی می تواند باعث ایجاد فاصله بین روکش و لثه شود، و ظاهر و عملکرد دندان ها را به خطر بیندازد. این اجازه می دهد تا باکتری ها وارد لثه ها شوند و باعث بروز عفونت شوند. عفونت ها قابل مدیریت هستند، اما ممکن است لازم باشد ایمپلنت های دندانی تعویض شوند؛ و باعث دو برابر شدن هزینه های درمان شود.

همچنین در صورت ریختن سمانی که روکش دندان جدید را به پایه ایمپلنت می چسباند روی لثه ممکن است عفونت ایجاد شود. به همین دلیل است که تجربه جراح دهان ضروری است. آنها باید بتوانند به دقت تحت بزرگنمایی بالا کار کنند و خطر شکاف ها یا خطاها را کاهش دهند.

شکست ایمپلنت دندانی

ایمپلنت ها راحت هستند.

ایمپلنت های دندانی مستقیماً درون استخوان فک شما قرار می گیرند تا شبیه ریشه دندان باشند و استحکام و پشتیبانی بهتری برای پروتز ایجاد کنند. در طول دوره بهبودی، استخوان فک شما در اطراف میله تیتانیومی درون فک شما رشد می کند و آن را در جای خود محکم نگه می دارد.

این ثبات بیشتر باعث می شود ایمپلنت ها احساسی درست مانند دندان های طبیعی ایجاد کنند، تا جایی که ممکن است فراموش کنید که حتی آنها داخل دهان شما وجود دارند. سایر روش های جایگزینی دندان نمی توانند احساسی شبیه ریشه دندان ایجاد کنند. بنابراین، آنها به اندازه ایمپلنت های دندانی احساس امنیت یا طبیعی ایجاد نمی کنند.

عفونت

پری ایمپلنتایتیس یکی از دلایل مهم شکست ایمپلنت دندانی است. مشخص نیست که آیا این یک بیماری است یا یک عارضه ناشی از جسم خارجی داخل حفره دهان. التهاب ممکن است بعد از جراحی به دلیل تکثیر باکتری داخل دهان به سرعت ایجاد شود.

پری ایمپلنتایتیس می تواند به لثه و استخوان اطراف ایمپلنت آسیب وارد کند و منجر به تحلیل استخوان یا شکست ایمپلنت شود. در حالی که مشکل قابل درمان است، ایمپلنت معمولاً به تعویض نیاز دارد. بیماران دیابتی، افراد سیگاری و افرادی که بهداشت دهان و دندان ضعیفی دارند، بویژه در معرض عفونت باکتریایی قرار دارند.

آسیب به عصب

آسیب عصبی زمانی رخ می دهد که ایمپلنت خیلی نزدیک به اعصاب دهان قرار گیرد. این احتمال در مورد دندانپزشکان بی تجربه که از طراحی درمانی استفاده نمی کنند بیشتر است. یک طرح درمان به دندانپزشک کمک می کند تا بهترین جایگذاری ایمپلنت را از نظر ساختارها و اعصاب ضروری داخل دهان مشخص نماید.

بهداشت ضعیف دهان

عدم رعایت مراقبت و بهداشت دهان و دندان بعد از دریافت ایمپلنت های دندانی ممکن است احتمال عوارض دندانی که منجر به شکست درمان می شوند را افزایش دهد.

جوش خوردن ناموفق ایمپلنت با استخوان

اسئواینتگریشن osseointegration عبارت است از تشکیل یک پیوند ساختاری بین استخوان و ایمپلنت تیتانیومی. این فرآیند معمولاً هفته ها تا ماه ها طول می کشد.

ممکن است ایمپلنت به طور کامل با استخوان فک جوش نخورد. این می تواند باعث سست شدن ایمپلنت یا حتی خارج شدن آن از جای خود شود. استخوان ناکافی برای قرار دادن ایمپلنت علت اصلی است.

تراکم استخوان و سلامت استخوان، از جمله عوامل ضروری در ایمپلنت های دندانی هستند. قبل از جراحی، دندانپزشک ایمپلنت شما و سلامت استخوان شما را ارزیابی خواهد کرد. کمبود استخوان کافی ممکن است با پیوند استخوان یا عمل جراحی لیفت سینوس تأمین شود.

شکست ایمپلنت دندانی

شکسته شدن ایمپلنت

پست فلزی ایمپلنت علیرغم اینکه از فلز محکم ساخته شده است می تواند شل شود. هنگامی که پست ایمپلنت ضعیف می شود، ممکن است ایمپلنت در اثر حرکت شکسته شود.

واکنش آلرژیک

بر اساس انجمن دندانپزشکی استرالیا، هرگاه چیزی خارجی داخل بدن شما قرار داده شود، احتمال بروز عوارض جانبی وجود دارد. ایمپلنت های دندانی و سایر مواد مرتبط با ایمپلنت ممکن است باعث ایجاد واکنش موضعی شوند. برای اطمینان پیدا کردن از اینکه بهترین مواد برای درمان شما استفاده می شوند، باید دندانپزشک خود را از شرایط سلامتی یا آلرژی خود مطلع کنید.

علائم شکست ایمپلنت دندانی

یک مطالعه اینطور نتیجه گیری کرده است که در حال حاضر ایمپلنت های دندانی به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند و احتمالاً در سال های آینده محبوبیت بیشتری پیدا خواهند کرد. به این معنا که متخصصان دندانپزشکی باید با شکست و مشکلات بیشتری مربوط به ایمپلنت های دندانی مقابله کنند. هر بیمار در صورت شکست ایمپلنت باید یک طرح درمان سفارشی داشته باشد و باید از تمام گزینه های درمانی مطلع شود و رضایت خود را برای مناسب ترین درمان برای آنها اعلام کند.

اگر در مراحل اولیه یا دیر هنگام شکست ایمپلنت دندانی را تجربه کنید، علائم زیر ممکن است نشان دهنده یک عارضه باشند:

• مشکلات جویدن
• التهاب لثه
• تحلیل لثه
• تحریک و تورم
• جابجا یا لق شدن ایمپلنت یا جایگزین دندان
• درد یا ناراحتی شدید

ایمنی شما در اولویت قرار دارد. در صورت مشاهده هر گونه علائم یا نشانه های شکست ایمپلنت دندان با دندانپزشک یا جراح خود تماس بگیرید.

شکست ایمپلنت دندانی

چگونه از شکست ایمپلنت جلوگیری کنیم یا آن را به حداقل برسانیم؟

عادات بهداشتی خوب دندان را تمرین کنید.

یکی از راه های محدود کردن خطر عفونت بعد از درمان کاشت ایمپلنت دندانی، رعایت بهداشت دهان و دندان است. باکتری ها باعث بروز عفونت می شوند و مسواک زدن و نخ دندان کشیدن باعث زدوده شدن باکتری ها از کنار دندان ها و لثه ها می شوند یا خطر تشکیل پلاک را به حداقل می رسانند.

تا زمانی که لثه ها خوب نشده باشند، ممکن است نتوانید روی ناحیه زخم را مستقیماً مسواک بزنید، اما ما به بیماران خود توصیه می کنیم به مسواک زدن و نخ دندان کشیدن دندان های مجاور ادامه دهند. برای تمیز کردن محل برش بدون آسیب رساندن به بخیه، می توانید دهان خود را با آب نمک گرم شستشو دهید.

از سیگار کشیدن اجتناب کنید.

ترک سیگار راه خوب دیگری برای جلوگیری از تحریک لثه و پری ایمپلنتایتیس است. سیگار کشیدن و استفاده از محصولات تنباکو هر دو با افزایش خطر بیماری پریودنتال مرتبط هستند. برای افزایش طول عمر ایمپلنت های دندانی خود، از استفاده از محصولات تنباکو قبل از جراحی دهان خودداری کنید یا تا زمانی که ممکن است از مصرف دخانیات و محصولات تنباکو اجتناب کنید.

ممکن است ترک سیگار غیرممکن به نظر برسد. با این وجود، خوشحال خواهیم شد در مورد راه های مختلفی شما را راهنمایی کنیم که می توانند در ترک سیگار به شما کمک کنند.

رژیم غذایی خود را به طور موقت تغییر دهید.

به بیماران توصیه می شود بعد از درمان کاشت ایمپلنت های دندانی به طور موقت رژیم غذایی خود را تغییر دهند. مصرف غذاهای سفت یا جویدنی می تواند دردناک باشد، اما همچنین می تواند روند بهبودی را کند نماید و به برش ها آسیب وارد کند، که همگی می توانند منجر به شکست ایمپلنت دندانی شوند.

بعد از درمان کاشت ایمپلنت دندانی، به هر بیمار توصیه های رژیم غذایی خاصی داده می شود. با این حال، به طور کلی، بیماران در 24 ساعت نخست بعد از فرایند باید به یک رژیم غذایی آبکی، و به دنبال آن در هفته اول بهبودی باید به مصرف غذاهای نرم پایبند باشند.

دستورالعمل های مراقبت های بعد از کاشت ایمپلنت که دندانپزشک به شما می دهد را دنبال کنید.

از طریق جراحی دهان، ایمپلنت های دندانی کاشته می شوند. برای هر عمل جراحی عفونت یک خطر قابل توجه است. عفونت باعث التهاب بافت می شود، و ممکن است ایمپلنت با استخوان فک جوش نخورد.

برای کاهش خطر عفونت، ممکن است برای بیماران یک آنتی بیوتیک خوراکی یا دهانشویه ضد باکتری تجویز شود. برای کاهش خطر عفونت و شکست ایمپلنت دندانی، بیماران باید توصیه های پزشک را رعایت کنند و شستشو را دقیقاً طبق دستورالعمل انجام دهند.

شکست ایمپلنت دندانی

پرسش های متداول درباره شکست ایمپلنت های دندانی

بیماری های پری ایمپلنتایتیس چگونه رخ می دهد؟

بیماری پری ایمپلنتایتیس زمانی رخ می دهد که باکتری ها در اطراف خط لثه و پایه ایمپلنت جمع شوند.

این عفونت می تواند برای لثه ها و استخوان های اطراف ایمپلنت مضر باشد، و منجر به تحلیل رفتن استخوان یا شکست ایمپلنت دندانی شود. در حالی که این مشکل قابل درمان است، معمولاً لازم است ایمپلنت تعویض شود. بیماران دیابتی، افراد سیگاری، و افرادی که بهداشت دهان و دندان ها را به خوبی رعایت نمی کنند بویژه مستعد عفونت های باکتریایی هستند.

نرخ موفقیت ایمپلنت های دندانی چقدر است؟

نرخ موفقیت ایمپلنت های دندانی بسته به مکانی که ایمپلنت های دندانی درون استخوان فک کار گذاشته می شوند، متفاوت است، ایمپلنت های دندانی نرخ موفقیت تا 98 درصد را دارند. با مراقبت های درست، طول عمر ایمپلنت های دندانی می تواند افزایش یابد (یا حتی می توانند تا پایان عمر دوام داشته باشند).

علاوه بر این، بر اساس مطالعات، ایمپلنت های دندانی که در فک پایین کار گذاشته می شوند نرخ موفقیت تقریباً 95 درصد را دارند، و ایمپلنت های دندانی که در فک بالا کاشته می شوند نرخ موفقیت تقریباً 90 درصد را دارند. از آنجا که فک بالا نسبت به فک پایین تراکم کمتری دارد، نرخ موفقیت برای ایمپلنت های فک بالا اندکی پایین تر است. این باعث می شود کاشت ایمپلنت های دندانی برای جراحان دهان چالش برانگیزتر باشد و ممکن است باعث شود اسئواینتگریشن دشوار شود.

چه جایگزین هایی برای ایمپلنت های دندانی وجود دارد؟

جایگزین های دندان به مورد شما بستگی دارد. دندانپزشک شما مشخص خواهد کرد که کدام گزینه برای شرایط درمان دهان و دندان های شما مناسب ترین است. ضرورت دارد که در مورد ترجیحات خود و شرایط پزشکی خود با دندانپزشک صحبت کنید. دیگر جایگزین های ممکن برای ایمپلنت های دندانی عبارتند از:

• دست دندان های کامل. پروتزهای دندانی مصنوعی، که تحت عنوان دندان های مصنوعی نیز شناخته می شوند، جایگزین های مصنوعی برای دندان های طبیعی از دست رفته هستند. برخی از پروتزهای دندانی مصنوعی برای جایگزینی تنها تعداد اندکی از دندان های از دست رفته ساخته می شوند، در حالی که انواع دیگر می توانند جایگزین همه دندان ها، لثه ها، و بافت های اطراف شوند.
• پروتزهای پارسیل. در صورتی که تعدادی از دندان های سالم شما باقی مانده باشند اما چند دندان از دست رفته دارید که نیاز به جایگزین دارند، ممکن است به پروتز پارسیل نیاز داشته باشید. دندان های روی پروتز پارسیل به یک چارچوب پلاستیکی چسبانده شده اند که همرنگ لثه های شما هستند، و این امکان را بوجود می آورند که پروتزهای مصنوعی شما دقیقاً با دندان های باقی مانده شما تطبیق داشته باشند.
• بریج های دندانی ثابت. بریج های ثابت برعکس پروتزهای پارسیل، قابل جابجایی نیستند. دندانپزشک شما بریج را با نوع خاصی از مواد چسبناک به دندان های کناری خود می چسباند تا آن را حمایت کنند، و فقط دندانپزشک شما قادر خواهد بود آن را با اهداف خاص جابجا کند.