عفونت ایمپلنت دندان

در حال حاضر ایمپلنت های دندانی یکی از اصلی ترین شاخه های دندانپزشکی هستند. شبیه دیگر شاخه های پزشکی، ایمپلنت های دندانی شاهد پیشرفت های زیادی بوده اند. با این حال، هنوز هم بسیاری از ما نمی دانیم که کاشت موفقیت آمیز ایمپلنت ها نیز می تواند در معرض بیماری های دهانی قرار داشته باشد که در نهایت منجر به شکست ایمپلنت و بسیاری از بیماری های دیگر ایمپلنت شود.

بیماری های اطراف ایمپلنت های دندانی کدامند؟

بیماری های اطراف ایمپلنت های دندانی تحت عنوان شرایط التهاب دهانی تعریف می شوند که سلامت بافت های نرم و سخت اطراف ایمپلنت های دندانی را تحت تأثیر قرار می دهند. داخل ایمپلنت ها حفره ایجاد نمی شود اما مانند دندان های طبیعی، می توان شاهد تشکیل حجم زیادی از باکترهای مضر نزدیک پایه آنها بود و با گذشت زمان، باکتری ها با ایجاد التهاب، روی بافت های لثه تأثیر می گذارند. اگر موفق به شناسایی بیماری ایمپلنت در مراحل اولیه آن نشوید، احتمال آسیب وارد شدن به استخوان ها و بافت های نرم زیر خط لثه بیشتر خواهد بود.

عفونت ایمپلنت دندانی

انواع بیماری های اطراف ایمپلنت های دندانی

بیماری های اطراف ایمپلنت های دندانی را می توان به دو دسته تقسیم کرد:

1. موکوزیت اطراف ایمپلنت
2. پری ایمپلنتایتیس

موکوزیت به التهاب کاملاً بازگشت پذیر بافت های نرم اطراف ایمپلنت اطلاق می گردد در حالی که انباشته شدن تدریجی پلاک ها و باقی ماندن التهاب زیر حاشیه لثه ها می تواند منجر به تحلیل تدریجی استخوان اطراف ایمپلنت شود که تحت عنوان پری ایمپلنتایتیس به آن اشاره می شود. البته بروز ایمپلنتایتیس الزاماً منجر به شکست ایمپلنت نمی شود.

عفونت ایمپلنت دندانی

موکوزیت اطراف ایمپلنت چیست؟

موکوزیت اطراف ایمپلنت نوعی ضایعه التهابی است که به بافت های نرم اطراف ایمپلنت دندانی جوش خورده با استخوان محدود می شود و هیچ آسیبی به استخوان محافظت کننده وارد نمی کند. گرچه این مرحله از بیماری ممکن است هنوز بازگشت پذیر باشد، اما مشاهده شده است که ضایعات التهابی که در موکوزیت اطراف ایمپلنت های دندانی مشاهده می شود بزرگتر و گسترده تر از ضایعاتی است که با همان میزان مزمن بودن، در ژینژیویت مشاهده می شود و نیز اینکه درمان و کاهش علائم بالینی موکوزیت اطراف ایمپلنت های دندانی نیازمند بازه زمانی طولانی تری از ۲۱ روزی است که برای درمان ژینژیویت نیاز است. به این معنا که ممکن است برای چنین مواردی درمان های تهاجمی تری لازم باشند تا اجازه دهند نقص به طور کامل درمان شود. به همین دلیل اقدام به موقع به محض پی بردن به وجود عفونت اهمیت بسیاری دارد.

علل بروز موکوزیت اطراف ایمپلنت

چندین فاکتور به عنوان عوامل خطر احتمالی شناسایی شده اند که منجر به بروز موکوزیت اطراف ایمپلنت های دندانی می شوند، از جمله تجمع پلاک های دندانی، کشیدن سیگار، پرتو درمانی سر و گردن، دیابت، موکوس کراتینه شده، و وجود چسب مخصوص دندانپزشکی اضافی.

درمان موکوزیت اطراف ایمپلنت های دندانی

درمان موفقیت آمیز موکوزیت اطراف ایمپلنت های دندانی از طریق مداخلات غیر جراحی مانند از بین بردن جرم های زیر و بالای خط لثه، با یا بدون کمک لیزر درمانی، درمان فوتو دینامیک، اعمال موضعی آنتی بیوتیک، یا شستشو با کلرهگزیدین. صرف نظر از نوع درمانی که مورد استفاده قرار می گیرد، اصلاح و تقویت بهداشت دهان، کنترل مؤثر پلاک های دندانی، و مراقبت های منظم برای درمان التهاب و پیشگیری از تحلیل در آینده حیاتی هستند.

عفونت ایمپلنت دندانی

پری ایمپلنتایتیس peri-implantitis چیست؟

پری ایمپلنتایتیس نوعی عفونت است که اطراف ایمپلنت های دندانی بروز می یابد. این نوع عفونت باکتریایی به درون بافت استخوانی که ایمپلنت را تثبیت می کند نفوذ می کند و می تواند منجر به از دست رفتن خود ایمپلنت شود. این نوع عفونت شبیه عفونتی است که در پریودنتیت اتفاق می افتد و منجر به تخریب ساختار استخوانی می شود که دندان را حمایت می کند. پری ایمپلنتایتیس موجب تخریب بافت هایی می شود که ایمپلنت را در بر گرفته و آن را محافظت می کنند. بنابراین، در صورتی که شاهد درد یا جابجایی ایمپلنت دندانی بودید، باید هر چه سریع تر برای معاینه به دندانپزشک مراجعه نمایید.

علل بروز پری ایمپلنتایتیس

علت بروز پری ایمپلنتایتیس وجود باکتر است که منجر به تخریب بافت های در بر گیرنده ایمپلنت می شوند. ابتدا عفونت لثه ها را تحت تأثیر قرار می دهد سپس به عمق بیشتر نفوذ می کند و منجر به تحلیل استخوان می شود. در اینجا نیز، مانند پریودنتیت، پاکت شکل می گیرد، و محلی برای تجمع و انتشار باکتری ها بوجود می آید. این شرایط می تواند منجر به بروز درد در ناحیه اطراف ایمپلنت های دندانی شود.

حملات باکتریایی می توانند پس از فرایند کاشت ایمپلنت اتفاق بیفتند، زمانی که پروتکل های استریلیزاسیون دنبال نشوند. کاشت ایمپلنت فرایندی نسبتاً پیچیده است، و باید بر اساس ملاحظات بسیار مهمی انجام شود. ما معتقدیم انجام این فرایند در یک اتاق که تنها برای اعمال جراحی استفاده می شود، و نیز استفاده از کیت استریل و احترام به پروتکل های بین الملل استریلیزاسیون، اهمیت حیاتی دارد. در صورتی که همه این گام ها برداشته شوند، احتمال بروز عفونت کاهش خواهد یافت.

پری ایمپلنتایتیس می تواند حتی پس از اسئواینتگریشن نیز اتفاق بیفتد، بنابراین، می تواند چندین سال پس از جایگذاری ایمپلنت نیز اتفاق بیفتد. این اتفاق زمانی رخ می دهد که به بهداشت توجه کافی نمی شود، به همین دلیل است که ایمپلنت ها باید به درستی پاکسازی شوند.

درمان پری ایمپلنتایتیس

درمان پری ایمپلنتایتیس شامل کاهش بار باکتریایی است، به این معنا که می تواند یا از طریق درمان جراحی، یا در موارد ساده تر، با انجام کارهای تخصصی بهداشت دهان توسط دندانپزشک، به منظور زدودن باکتری های موجود در تارتار انجام شود.