در این نوشته می خوانید:
فشردگی دندان‌ها عبارت است از عدم وجود فضای کافی برای قرار گرفتن دندان‌ها به شکل طبیعی در دهان، در نتیجه دندان‌ها به شکل بسیار فشرده یا روی هم قرار می‌گیرند. در صورتی که این مشکل در سنین پایین درمان نشود، به نظر می‌رسد که با افزایش سن، وخیم‌تر شود. این مشکل ممکن است در نتیجه‌ی عوامل ژنتیکی یا محیطی بوجود بیاید که منجر به بروز یکی از شرایط زیر خواهد شد:
- کوچک بودن اندازه‌ی استخوان فک
- بزرگ بودن اندازه‌ی دندان‌ها
- وجود دندان اضافه
برای برطرف نمودن این مشکل، دانش ارتودنسی درمان‌های متعددی فراهم آورده است که یکی از آنها کشیدن دندان است.
کشیدن دندان در ارتودنسی
کشیدن دندان دائمی سالم برای بهبود فشردگی دندان‌ها، پیش از قرار دادن بریس‌ها (براکت‌ها) روی دندان‌ها، روشی کاملا مرسوم است که در جامعه‌ی ارتودنتیک نظرات متضاد بسیاری در رابطه با آن وجود دارد. برداشتن بافت سالم بدن در زمینه‌ی دندانپزشکی، مخصوص درمان ارتودنسی است و تعجبی هم ندارد که برای بسیاری افراد این سوال مطرح می‌شود که آیا گزینه‌ی دیگری هم وجود دارد.
چرا باید برای بهبود فشردگی دندان‌ها، یکی از دندان‌ها کشیده شود؟
کشیدن دندان در ارتودنسی
در ارتودنسی سنتی، یک یا چند دندان کشیده می‌شوند تا میزان فشردگی دندان‌ها کاهش یافته و دندان‌ها صاف و مرتب شوند و به گونه‌ای تنظیم شوند که دندان‌های دو فک رابطه‌ای طبیعی و عادی با هم داشته باشند. ارتودنسی کاموفلاژ یا جبرانی (استتار و پوشش دادن عدم هماهنگی) فک پایین می‌تواند کمک کننده باشد. سال‌ها ارتودنتیست‌ها با استفاده از این روش، در صاف کردن دندان‌ها و رفع مشکلات بایت موفق بوده‌اند.
مشکلات ناشی از کشیدن دندان‌ها
بزرگ‌ترین مشکلی که ممکن است با کشیدن دندان بوجود آید، تاثیر منفی آن روی فرم صورت است، گرچه همه‌ی ارتودنتیست‌ها با این نظریه موافق نیستند. در بسیاری موارد، بیمارانی که توصیه می‌شود یکی از دندان‌های آنها کشیده شود، فشردگی دندان متوسط در حدود ۵ تا ۸ میلی‌متر دارند. با توجه به این که پهنای پرمولر آنها به طور میانگین ۸ میلی‌متر است، کشیدن ۲ پرمولر، ۱۶ میلی‌متر فضا در قوس دندانی ایجاد می‌نماید، بیشتر از فضای مورد نیاز برای اصلاح فشردگی دندان‌ها.
برای بستن فضای موجود، از درمان ارتودنسی ویژه‌ی همین منظور استفاده می‌شود. این فرایند درمان عبارت است از کشیدن دندان‌های جلو رو به عقب و به درون فضای خالی موجود (این فرایند ساده‌تر از جابجایی دندان‌های مولر بزرگ به سمت شکاف بین دندان‌های مجاور است). با توجه به اینکه دندان‌های جلو، لب‌ها را حمایت می‌کنند، با کشیدن دندان و انجام ارتودنسی برای بستن فاصله‌ی بین دندان‌ها، این قابلیت وجود دارد که صورت عریض‌تر به نظر برسد و تعادل آن به هم بخورد. این مشکل سال‌ها در بیماران مشاهده می‌شده است.
تاثیر درمان ارتودنسی بر مجرای تنفسی و تنفس حین خواب
علاوه بر به هم خوردن تعادل صورت، این نظریه نیز مورد تایید قرار گرفته است که انجام درمان ارتودنسی برای بستن شکاف بین دندان‌ها (پس از کشیدن دندان برای اصلاح فشردگی آنها) می‌تواند منجر به کاهش فضای موجود برای زبان شود، در نتیجه فضای مجرای تنفسی پشت فک‌ها کاهش یافته و خطر بروز مشکلات مفاصل فک و بروز دردهای ماهیچه‌ای و درد در ناحیه‌ی صورت در برخی بیماران افزایش خواهد یافت.
در مطالعات صورت گرفته و در تصویر برداریهای سه بعدی آنها مشاهده شده است که در بیمارانی که علائم اختلالات تنفسی در خواب و درد وجود داشته است، پس از باز کردن مجدد فضای ایجاد شده پس از کشیدن دندان با استفاده از ابزارهای ارتودنسی، اندازه‌ی مجرای تنفسی افزایش یافته است. علائم موجود و تنگی نفس در طول خواب نیز کاهش یافته بودند.
کشیدن دندان تنها در صورتی گزینه‌ای مناسب تشخیص داده می‌شود که دندان اضافه یا دندان‌هایی بیشتر از تعداد معمول، باعث فشردگی دندان‌ها شده باشند.
کشیدن دندان در ارتودنسی
روش جایگزین کشیدن دندان
وسیع کردن کام
کشیدن دندان در ارتودنسی
نتایج یکی از مطالعات مهم در زمینه‌ی ارتودنسی نشان داده‌اند که اکثر فشردگی‌های دندان در نتیجه‌ی عدم رشد کافی فک‌ها اتفاق می‌افتند نه وجود دندان‌های بزرگ. به همین دلیل برای بسیاری افراد، افزایش اندازه‌ی قوس دندانی به حل این مشکل کمک می‌کند. این کار در سنین پایین، معمولا در سنین ۷ تا ۹ سال، به بهترین شکل امکان پذیر است. پس از این بازه‌ی زمانی، هنوز این امکان وجود دارد تا با استفاده از بریس‌هایی مانند بریس‌های سیستم دیمون دندان‌ها را به آرامی جابجا و قوس دندانی را گسترده نمود. این روش اجازه می‌دهد با جابجایی دندان‌ها، استخوان شکل جدید بگیرد.
چنانچه اختلاف اندازه‌ی دندان‌ها و استخوان فک زیاد باشد، می‌توان با استفاده از ابزارهای خاص برای گسترده نمودن فک بالا، عرض آن را افزایش داد و برای دندان‌ها فضای اضافی ایجاد کرد. فک بالا نقش کلیدی دارد زیرا برای رشد طبیعی رو به جلو و قرار گیری فک پایین، یک الگو شکل می‌دهد.
کاهش اندازه‌ی دندان‌ها
کشیدن دندان در ارتودنسی
در این روش با تراشیدن حداکثر ۳/۰ میلی‌متر از سطح مینای دندان‌ها در دو طرف اندازه‌ی آنها کاهش می‌یابد و با استفاده از ابزارهای ارتودنسی می‌توان آنها را در جای درست، کنار یکدیگر قرار داد.
ثبت ديدگاه