آیا ایمپلنت های دندانی هم عفونی می شوند؟

ایمپلنت های دندانی به گونه ای طراحی شده اند که جایگزین های ماندگاری برای دندان های از دست رفته باشند، و فرایند تعداد زیادی از آنها نیز موفقیت آمیز است. با این حال، آنها گاهگاهی مستعد بروز مشکلاتی مانند عفونتی هستند که تحت عنوان پری ایمپلنتایتیس شناخته می شود. در این مقاله ما در مورد عفونت های ایمپلنت های دندانی، تشخیص آنها، و درمان های ممکن آنها برای شما صحبت خواهیم کرد.

عفونت ایمپلنت های دندانی

پری ایمپلنتایتیس نوعی شرایط عفونی شبیه بیماری لثه است که بافت های لثه اطراف ایمپلنت های دندانی را مورد حمله قرار می دهد. عفونت معمولاً با باکتری بوجود می آید، که می تواند بالافاصله پس از فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی یا سال ها پس از آن انباشته شوند و در نهایت باعث تحلیل استخوان و شکست ایمپلنت شوند. این شرایط می تواند باعث شود لثه ها به راحتی دچار خونریزی شوند، مخصوصاً وقتی به آرامی با پروب دندانپزشکی کنار آنها بررسی می شود، و عمق پاکت های بین ایمپلنت و لثه را افزایش می دهد.

علل بروز عفونت ایمپلنت های دندانی

اگر شما سابقه بیماری لثه داشته باشید، پری ایمپلنتایتیس به راحتی می تواند شما را تحت تأثیر قرار دهد. علاوه بر این، وجود بیماری قبلی مانند دیابت و پوکی استخوان می توانند شما را در معرض خطر قرار دهند. عادات ناسالم مانند سیگار کشیدن و بهداشت بد دهانی، می توانند منجر به عفونی شدن ایمپلنت های دندانی شوند.

ضرورتاً سیگار کشیدن اصلی ترین عامل بروز بیمار است. اگر سیگار می کشید، عروق خونی شما باریک می شوند به این ترتیب مواد مغذی به اندازه کافی به لثه ها نمی رسد. به این ترتیب، لثه های شما با هیچ عفونتی مبارزه نخواهند کرد.

اگر ایمپلنتی دارید که استانداردهای لازم را ندارد، مستعد عفونی شدن خواهد بود. البته نیازی نیست نگران شوید، زیرا اکثر دندانپزشکان از ایمپلنت های تیتانیومی استفاده می کنند که بسیار با کیفیت هستند. بعلاوه، اگر دندانپزشک ایمپلنت به خوبی داخل استخوان فک جایگذاری کند، احتمال بروز مشکل وجود دارد.

عفونی شدن ایمپلنت دندانی

علائم و نشانه های عفونت ایمپلنت

علائم این شرایط عبارتند از:

تورم و قرمزی لثه ها: باید به قرمز و متورم شدن لثه ها دقت کنید زیرا اساساً نشان دهنده عفونت، پلاک، و تارتار انباشته شده روی ایمپلنت هستند که موجب بروز قرمزی و تورم شده اند. تورم جرئی خواهد بود، اما نشانه نیاز به درمان پزشکی است.

خونریزی و ترشح احتمالی چرک: اگر از کنار ایمپلنت شما چرک ترشح می شود یا خونریزی دارد، احتمالاً از عفونت رنج می برید. شاید هنگام مسواک زدن نیز متوجه مقداری خون شده باشید. اگر اینها ادامه پیدا کردند، شما در معرض عفونت باکتریایی قرار دارید.

لق شدن ایمپلنت: ایمپلنتی که احساس شل شدگی بوجود می آورد می تواند به این معنا باشد که عفونی شده است.

واکنش های آلرژیک: موادی که برای ساخت ایمپلنت های دندانی استفاده می شوند می توانند تیتانیوم یا زیرکونیا باشند. بنابراین، ممکن است شما به این مواد واکنش های آلرژیک نشان دهید که منجر به بروز عفونت شود.

مشکل در جویدن: با ایمپلنت های دندانی، شما می توانید غذای خود را با سهولت بیشتری بجوید. اگر در خوردن مشکل دارید، مشکلی وجود دارد که می تواند عفونت باشد.

بوی بد دهان: اگر با مسواک زدن بوی سوخت مانند داخل دهان شما از بین نرفت، احتمالاً عفونت وجود دارد. بعلاوه، مزه بدی نیز احساس خواهید کرد.

تب و درد: عفونت های باکتریایی معمولاً با دمای بالا و ایجاد فشار روی منطقه بیمار همراه هستند. در آن صورت، حساسیت دندان افزایش پیدا خواهد کرد، و وقتی بدن شما سعی خواهد کرد با باکتری ها مبارزه کند دچار لرز خواهید شد.

نگرانی اصلی پری ایمپلنتایتیس این است که استخوانی که ایمپلنت دندانی عفونی را حمایت می کند با مشکل مواجه می شود. به بیماران توصیه می شود در صورت مشاهده هر یک از این علائم که با این شرایط همراه هستند، هر چه سریع تر به دندانپزشک مراجعه کنید.

عفونی شدن ایمپلنت دندانی

تشخیص عفونت ایمپلنت های دندانی

یکی از نخستین گام هایی که دندانپزشکان برمی دارند گرفتن عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس از ایمپلنتی است که تحت تأثیر قرار گرفته است. آنها ممکن است میزان عفونت و التهاب را با به آرامی پروب کردن بافت های اطراف ایمپلنت بررسی کنند. به آرامی پروب کردن منطقه می تواند به سرعت به یافتن هر گونه علائم عفونت کمک کند. تشخیص زود هنگام برای افزایش احتمال نجات ایمپلنت ضروری است.

یکی از نگرانی های مربوط به این عفونت این است که آنها معمولاً موجب بروز هیچ دردی نمی شوند، و بنابراین بیماران اغلب از عفونت ایمپلنت های دندانی خود آگاه نیستند. دندانپزشک نیز سعی خواهد کرد بررسی کند که آیا التهاب نتیجه مشکلات دیگری مانند سمنتیت است، شرایطی که در آن جشم خارجی باعث بروز عفونت می شود. طی سال نخست پس از فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی، ممکن است علائم در نتیجه فرایند پیوند استخوان نیز بروز پیدا کنند، بنابراین دندانپزشک باید همه علل احتمالی عفونت و التهاب را حذف کند.

درمان های ایمپلنت عفونی

در صورتی که دندانپزشک عفونت را تشخیص دهد، یکی از حیاتی ترین گام های درمان پاکسازی ایمپلنت دندانی عفونی است. این ممکن است بسته به نوع ایمپلنت کار راحتی نباشد. ایمپلنت هایی که سطوح زبرتری دارند پاکسازی مکانیکی آنها دشوارتر است.

گام بعدی ضد عفونی کردن منطقه ای است که تحت تأثیر قرار گرفته است. در صورت وجود عفونت متوسطف دندانپزشک ممکن است استفاده از آنتی بیوتیک ها را توصیه کند. این در صورتی است که تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت بیشتر از 2 تا 4 میلی متر نباشد.  برای عفونت های وخیم تر که منجر به تحلیل بیشتر استخوان می شوند، دندانپزشک ممکن است فرایند جراحی را همراه با پاکسازی مکانیکی ایمپلنت، ضد عفونی سازی، و آنتی بیوتیک ها پیشنهاد دهد.

عفونی شدن ایمپلنت دندانی

آیا ایمپلنت های دندانی قابل نجات دادن هستند؟

هر چه عفونت زودتر درمان شود، احتمال موفقیت آمیز بودن آن بیشتر است. اگر به دلیل عفونت شدید و در پی آن تحلیل استخوان ایمپلنت دندانی قبلاً شل شده باشد، ممکن است نجات آن ممکن نباشد. در چنین شرایطی باید ایمپلنت دندانی عفونی خارج شود و منطقه ضد عفونی شود و اجازه داده شود بافت استخوان بهبود پیدا کند. مدتی پس از بهبود کامل، وقتی همه عفونت از بین رفته، امکان کاشت ایمپلنت وجود دارد.

عدم درمان ایمپلنت های عفونی چه پیامدهایی دارد؟

اگر عفونت درمان نشود برای سلامتی شما خطرناک است. باکتری به دندان های دیگر منتشر می شود، و در آنها تبدیل به حفره های دندانی می شود. بعلاوه، استخوان نیز می تواند ضعیف شود، به گونه ای که حتی خوردن غذاهای سفت نیز دشوار و دردناک خواهد بود. در برخی شرایط دیگر لازم خواهد بود دندان های طبیعی کشیده شوند تا ایمپلنت کاشته شود.

عفونت ایمپلنت های دندانی تنفس شما را نیز تحت تأثیر قرار می دهد زیرا به سینوس ها منتشر می شود. نتیجه عفونت سینوس است که روی دم و بازدم شما تأثیر می گذارد. وقتی عفونت به دهان می رسد، می تواند دستگاه تنفسی را با مشکل مواجه سازد.

عفونت ایمپلنت های دندانی می تواند به جریان خون برسد و آن را عفونی کند. این شرایط کشنده است و می تواند از راه جریان خون به مغز برسد. علاوه بر این، این بیماری می تواند موجب بروز آسیب شدید به قلب و دیگر اندام های بدن شود.

بنابراین نباید علائم هشدار دهنده ای که در مورد آنها صحبت کردیم را نادیده بگیرید.

به طور خلاصه

هر چه عفونت ایمپلنت های دندانی زودتر تشخیص داده و درمان شود، احتمال موفقیت بیشتر خواهد بود. اگر ایمپلنت دندانی به علت پیشرفت عفونت و تحلیل استخوان شل شده باشد، ممکن است نجات آن دشوارتر باشد. در این موقعیت، ایمپلنت دندانی ممکن است برداشته شود تا امکان بهبود منطقه اطراف آن فراهم شود. بیماران ممکن است پس از آنکه منطقه عاری از هر گونه عفونت شد بتوانند مجدداً کاشت ایمپلنت را انجام دهند. چکاپ منظم دندانپزشکی برای بیمارانی که ایمپلنت دندانی دارند ضروری است زیرا اجازه می دهند دندانپزشک آنها را تحت نظر داشته باشند و علائم و نشانه های التهاب و عفونت را بررسی کند.