ارتودنسی پیشگیرانه (ارتودنسی در کودکان)

درمان ارتودنسی اساساً به منظور پیشگیری و اصلاح ناهنجاری های بایت استفاده می شود.

اکثر افراد از قبل با درمان سنتی ارتودنسی آشنایی دارند که دندان ها را صاف می کند و تمرکز آن روی قرار گیری درست دندان ها، با استفاده از براکت های ارتودنسی یا دیگر ابزارهای اصلاح کننده، است. با این حال، خبر ندارند درمان ارتودنسی فراتر از ظاهر فیزیکی و جسمی می رود، و قادر است عملکرد درست دهان را بازیابی نماید. انجمن ارتودنتیست های آمریکا توصیه می کند کودکان در سن ۷ سالگی برای نخستین بار به ارتودنتیست مراجعه نمایند تا معاینه شوند . اکثر کودکان نیاز دارند رشد دندان ها و صورت آنها، به عنوان بخشی از نخستین مرحله از درمان ارتودنسی آنها، هدایت شود. ارزیابی ها و معاینات پیشگیرانه اولیه ارتودنسی مؤثرترین رویکرد برای هدایت رشد کودکان تا زمان بلوغ و رشد کامل آنها است.

ثابت شده است که درمان های مداخله گر زود هنگام برای سلامت عمومی دهان، رشد، و نتایج دلخواه برای دستیابی به لبخند زیبایی که می توانند تا پایان عمر دوام داشته باشند، فوق العاده مفید هستند. این ارزیابی های پیشگیرانه، قبل از بیرون آمدن دندان های دائمی کودک اجازه می دهند فرصت عمل و درمان زود هنگام وجود داشته باشد. هدف ما این است که با دقت تمام، روابط دندان ها از جلو به عقب و از یک سمت تا سمت دیگر بررسی شود تا بتوان در مراحل اولیه به نگرانی های تهدید کننده پرداخت.

طی این مراحل اولیه، ارتودنتیست ها قادرند ابتدا مشخص کنند که آیا مشکلات یا شرایط خاصی مانند فشردگی و نامرتبی دندان ها، اوربایت، کراس بایت، اپن بایت، یا لبخند لثه ای و دیگر مشکلات مربوط به زیبایی وجود دارند. پس از معاینه اولیه قادر خواهیم بود مشخص نماییم که آیا درمان فوری ضروری است یا احتمالاً اصلاً هیچ درمانی نیاز نیست. در صورتی که درمان های بیشتری توصیه شوند و راجع به آنها بحث شود، برای یک طرح درمان سفارشی ارتودنسی برنامه ریزی خواهد شد تا با عمل بر اساس آن والدین کودک اطمینان حاصل نمایند لبخند نهایی که برای کودک آنها خلق خواهد شد بر اساس ویژگی های فردی چهره وی خواهد بود.

ارتودنسی پیشگیرانه (ارتودنسی در کودکان)

روند معاینه و ارزیابی ارتودنسی

ارتودنتیست با کمک معاینات بالینی دقیق، رادیو گرافی، تصاویر چهره، مدل های مطالعاتی، بررسی خط وسط دندان ها و نیز تقارن دندان ها، مشخص خواهد نمود که آیا درمان زود هنگام ضروری و مفید هست یا خیر. سپس، به تمام عادات دهانی مانند جویدن ناخن، مکیدن انگشت یا شست، فشردن زبان پشت دندان ها، تکنیک های درست کشیدن نخ دندان و مسواک زدن خواهد پرداخت تا مطمئن شود بهداشت دهان به خوبی رعایت می شود و نتایج درمان موفقیت آمیز خواهند بود.

با وسیع کردن عرض قوس های دندانی، جای کافی برای رشد و بیرون آمدن صحیح همه دندان های دائم ایجاد خواهد شد و با اصلاح وضعیت دندان های جلویی که رو به جلو منحرف هستند، خطر حوادث دندانی کاهش خواهد یافت. با استفاده از ابزارهای فانکشنال، می توانیم همه عادات دهانی را اصلاح کنیم و مشکلات احتمالی گفتاری، یا الگوهای بلع غیر عادی را اصلاح نماییم. اگر رشد فک ها و استخوان های صورت به آرامی هدایت شود، می توانیم کمک کنیم برای صورت کودک بهترین نیمرخ بوجود بیاید.

• در چکاپ های عادی و همیشگی بیماران، در صورت نیاز از بیمار تصویر رادیوگرافی پانورامیک (پانورکس) و عکس چهره وی گرفته می شوند تا ظاهر بیمار، نیمرخ چهره، و هر گونه مشکلات مربوط به دندان ها و بایت، ثبت و مستند شوند.
• سپس شرایط بیمار بررسی شود تا معلوم شود کدام یک از ابزارها، ابزارهای متحرک یا ابزارهای ثابت، قادر به اصلاح مشکل وی هستند.
• عادت مکیدن انگشت، فشردن زبان پشت دندان ها، اپن بایت، دندان های جلوی رو به جلو که در معرض خطر تروما یا حوادث دندانی هستند، درمان می شوند.
• فشردگی و نامرتبی دندان ها، باریک بودن قوس دندانی، و کراس بایت طی این مرحله درمان می شوند.

ارتودنسی پیشگیرانه (ارتودنسی در کودکان)

گام دوم

برای رفع بهتر نیازهای ارتودنتیک بیماران، باید یک طرح کامل مراقبت ارتودنسی ریخته شود که تشخیص اولیه و درمان مداخله گر را شامل می شود. وظیفه ارتودنتیست این است که مراقبت های مراحل اولیه درمان ارتودنسی را، با هدف به حداقل رساندن و از بین بردن نیاز به درمان بیشتر و گسترده ارتودنسی در آینده، انجام دهد. هر چه ارتودنتیست رشد بیمار را بیشتر هدایت نماید و به وضعیت دندان ها طی روند بیرون آمدن آنها کمک کند، بیمار بیشتر برای نتایج موفقیت آمیز درمان ارتودنسی آمادگی خواهد داشت. مراقبت های ارتودنتیک کوتاه مدت تر به معنای کمتر بودن پیچیدگی مشکلات، دکلسیفیکاسیون/ پوسیدگی و مشکلات لثه است.

اگر کودک شما نیاز به مرحله دوم درمان ارتودنسی داشته باشد، گزینه هایی وجود دارند که برای کودکان و نوجوانان مناسب تر هستند. می دانیم نوجوانان استفاده از براکت های ارتودنسی را بیشتر درک می کنند، به همین دلیل تمایل دارند از گزینه های محافظه کارانه تری استفاده نمایند که کمتر قابل مشاهده باشند از جمله بریس های شفاف متحرک، و یا براکت های سرامیکی ثابت که شفاف می باشند.

ارتودنسی پیشگیرانه (ارتودنسی در کودکان)

مرحله اول: درمان اولیه (۲-۶ سالگی)

هدف درمان اولیه ارتودنسی هدایت و نظم بخشیدن به عرض هر دو قوس دندانی است. هدف اصلی درمان اولیه فراهم آوردن فضای کافی برای رشد صحیح دندان های دائم است. گزینه های مناسب برای درمان های اولیه عبارتند از: کودکانی که در بستن درست بایت خود مشکل دارند، کودکانی که دندان های شیری خود را زودتر از موعدی که باید از دست می دهند، کودکانی که فک آنها حین حرکت صدای کلیک یا ساییده شدن می دهد، براکسیسم (دندان قروچه) دارند، و کودکانی که از راه دهان نفس می کشند.

طی مراحل اولیه درمان، ارتودنتیست با کودک و والدین کار می کند تا عاداتی که از نظر ارتودنتیک مضر هستند، مانند استفاده بیش از حد از پستانک و مکیدن انگشت، را از بین ببرد. ارتودنتیست می تواند با استفاده از ابزارهای مخصوص دندانپزشکی رشد فک ها را تحریک کند، جای کافی برای رشد دندان های دائم را حفظ نماید (فضا نگهدار) یا مانع جابجایی دندان ها به سمت محل نامطلوب شود.

مرحله دوم: دوره واسط دندانی

هدف درمان هایی که در دوره واسط دندانی انجام می شوند صاف کردن مجدد فک ها، آغاز درمان کراس بایت، و آغاز روند صاف کردن تدریجی و آرام دندان های دائمی کج است. دوره واسط دندانی دوره رشدی است که بافت های نرم و سخت فوق العاده انعطاف پذیر هستند. بنابراین، تا حدودی باید بهترین زمان برای آغاز درمان و اصلاح مال اکلوژن شدید انتخاب شود.

مجدداً، دندانپزشک ممکن است ابزار دندانی خاصی در اختیار کودک قرار دهد. برخی ابزارها (مانند براکت های ارتودنسی) ثابت هستند و ابزارهای دیگر متحرک هستند. صرف نظر از نوع ابزار، کودک هنوز قادر به حرف زدن، غذا خوردن، و جویدن به شکل طبیعی خواهد بود. با این حال، کودکانی که ابزارهای ثابت برای آنها استفاده می شود، برای پاکسازی کل فضای دهان باید هر روز مراقبت های خاصی انجام دهند، تا خطر بروز لکه روی دندان ها، پوسیدگی آنها، و دیگر آسیب های زیبایی را کاهش دهند.

مرحله سوم: دوره رشد دندان های دائم

دوره رشد دندان های دائم زمانی است که فکر انجام درمان ارتودنسی به ذهن اکثر افراد خطور می کند. برخی از اهداف اصلی درمان طی این دوره عبارتند از صاف کردن دندان های دائم و بهبود زیبایی ظاهری لبخند فرد. رایج است که طی این دوره، دندانپزشک از براکت های ثابت یا بریس های متحرک استفاده می کند تا دندان ها را به تدریج صاف نماید. با تکمیل درمان ارتودنسی، ممکن است فرد مجبور باشد از ریتینرها استفاده نماید تا از بازگشت دندان ها به جای اول خود پیشگیری نماید.