مزایا و معایب ابزارهای متحرک ارتودنسی

ابزارهای متحرک ارتودنسی برای اصلاح و درمان مال اکلوژن های خفیف استفاده می شوند که در آنها فشاری که لازم است توسط ابزارها وارد شود، نیاز نیست مانند آنچه در ابزارهای ثابت مشاهده می شود، آنقدر شدید باشد یا به صورت دائمی وارد شود. بنابراین، ارتودنتیست برای استفاده از ابزارهای متحرک ارتودنسی در موارد خاصی برنامه ریزی می کند اما محدودیت های خاص خود را دارند که قبل از آغاز استفاده از آنها باید مد نظر قرار گیرند.

ابزارهای متحرک ارتودنسی در سه حالت برای درمان مورد استفاده قرار می گیرند، قبل از آغاز درمان (ابزارهایی که برای ترک عادات استفاده می شوند)، در اواسط درمان، و پس از درمان (ابزار هاولی) برای حفظ تغییرات بوجود آمده با کمک ابزارهای ثابت درمان ارتودنسی. علاوه بر این، از آنها تنها در موارد خفیف استفاده می شود، مانند چرخش اندک تنها یک دندان. بنابراین، اکنون اجازه دهید نگاهی داشته باشیم به محدودیت ها و مزایای مختلفی که می توانند در استفاده از ابزارهای متحرک ارتودنسی وجود داشته باشند.

محدودیت های ابزار های متحرک ارتودنسی

1. چرخش یک دندان، و نه چند دندان، را می توان اصلاح نمود. برای اصلاح چرخش ها، مهم است ابتدا فضای لازم صاف ایستادن دندان پس از چرخش ایجاد شود.
2. نمی توان بدنه کل دندان را جابجا نمود. برای جابجا نمودن بدنه دندان، باید فشار زیادی به یک نقطه خاص از دندان وارد شود که با استفاده از ابزارهای متحرک امکان پذیر نیست، بنابراین جابجایی بدنه دندان با استفاده از ابزارهای متحرک قابل انجام نیست.
3. تنها مال اکلوژن های خفیف مانند چرخش، تغییر زاویه نوک دندان، و غیره، قابل انجام هستند.
4. صاف شدن کامل دندان ها ممکن نیست. می توانید دندانی که صاف شده است را در جای خود نگه دارید، تا زمانی که استخوان به استحکام لازم برسد، اما با استفاده از ابزارهای متحرک این امکان وجود ندارد.
5. بیماران در مراحل اولیه درمان خود برای حرف زدن مشکل خواهند داشت. عادت کردن به ابزار جدید داخل دهان مدتی زمان می برد که فرد برای راحت کنار آمدن با آنها نیاز به تمرین هایی مانند بلند خواندن روزنامه دارد تا بتواند تلفظ درست را یاد بگیرد.
6. در مواردی که چند دندان نیاز به جابجایی هایی مانند چرخش یا کج کردن داشته باشند، زمان درمان طولانی تر می شود، زیرا طی هر دوره تنها جابجایی های اندکی قابل انجام هستند.
7. در استفاده از ابزارهای متحرک، همکاری بیمار نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا در صورتی که ابزار به درستی تنظیم نشود، می تواند منجر به کج شدن کنترل نشده نوک دندان شود، که این خود می تواند موجب وخیم تر شدن اکلوژن شود.
8. در موارد وخیم تر مانند مال اکلوژن های کلاس ۲ و ۳ نمی توان از ابزارهای متحرک استفاده کرد. همانطورکه پیش از این مشاهده کردیم، موارد حاد نیاز به فشار شدید دارند و ابزارهای متحرک نمی توانند چنین فشاری وارد کنند.
9. ابزارها به راحتی خراب می شوند (آسیب می بینند) یا شکسته می شوند، و نیاز به مراقبت زیاد بیمار دارند.
10. از آنجا که فشار وارد شده توسط ابزارهای متحرک اندک است، این امکان وجود ندارد دندان های عقب را به صورت مزیال به سمت فضای به جا مانده از کشیدن دندان جابجا کرد.
11. یکی از اصلی ترین نقاط ضعف این نوع ابزارها عدم همکاری بیمار است، زیرا بیمار طبق دستور از ابزار استفاده نخواهد کرد و زمان عمل کردن ابزار کاهش خواهد یافت که باعث تغییر طرح درمان می شود.
12. به علت حضور زبان، بیمار برای تطبیق پیدا کردن با ابزار متحرک فک پایین نیاز به زمان دارد. این مشکل در بیمارانی که زبان بزرگ (یا ماکروگلوسیا) دارند شدیدتر است.
13. همانطور که در بالا گفته شد، از آنجا که فشار وارد شده توسط این ابزارها برای جابجایی دندان ها اندک است، جابجایی ریشه دندان ها که نیاز به فشار بیشتر دارد، امکان پذیر نخواهد بود.
14. مهم است به خاطر داشته باشید، برخی بیماران ممکن است به آکریلیک یا سیم های SS حساسیت داشته باشند، و برخی دیگر به راحتی می توانند این ابزارها را تحمل کنند.

مزایای ابزار های متحرک ارتودنسی

1. در صورت لزوم، بیمار هنگام انجام برخی فعالیت ها یا شرکت در مهمانی ها، می تواند ابزار را از دهان خارج کند.
2. بواسطه امکان خارج کردن ابزار از دهان، در صورت لزوم، بیمار می تواند راحت تر از ابزارهای ثابت آنها را بپذیرد.
3. از ابزارهای متحرک می توان در بیمارانی که در سن رشد هستند، برای درمان دفورمیتی (بد شکلی) اسکلتی برای هدایت رشد آنها استفاده کرد.
4. از این ابزارها می توان به عنوان ماساژ دهنده ماهیچه ها استفاده کرد.
5. کج کردن و منحرف کردن نوک دندان ها با استفاده از ابزارهای متحرک به راحتی انجام می شود، اما امکان جابجایی کل دندان وجود ندارد.
6. در کنار ابزارهای متحرک می توان از بایت پلین استفاده کرد تا کمک کند بایت بیمار اصلاح شود و رشد آن هدایت شود.
7. در مقایسه با ابزارهای ثابت، ابزارهای متحرک بی خطرتر هستند زیرا نمی توانند فشار زیاد یا شدیدی وارد کنند که آسیب رسان باشند. از طرف دیگر با استفاده از آنها جابجایی های آرام ممکن است و کمک می کنند استخوان به خوبی تغییر شکل دهد.
8. کارگذاری آنها زمان زیادی لازم ندارد و تنها از دهان بیمار یک قالب گرفته می شود و ابزار در آزمایشگاه ساخته می شود.
9. در صورت وارد آمدن هر آسیبی به ابزار، بیمار می تواند بدون مراجعه به ارتودنتیست آن را از دهان خارج کند تا از آسیب های بیشتر و وارد آمدن فشارهای ناخواسته پیشگیری کند.
10. هم برای بیمار و هم برای ارتودنتیست کم هزینه تر هستند.
11. دندانپزشکان عمومی نیز می توانند این ابزارها را تنظیم کنند.
12. در مواقع حساس اجتماعی و برای مدت زمانی کوتاه، می توان این ابزارها را از دهان خارج کرد.