در این نوشته می خوانید:
چرا براکت های ارتودنسی؟
برای اکثر افراد، لبخند زیبا یکی از مشهودترین فواید براکت ها و درمان ارتودنسی هستند. پس از برداشتن براکت ها مطمئناً به اعتماد به نفس شما افزوده خواهد شد. در طول درمان ارتودنسی، باید بیمار تا حد امکان راحت باشد.
عملکرد براکت ها و درمان ارتودنسی
براکت های ارتودنسی می توانند از فلز، سرامیک، یا پلاستیک ساخته شوند. این براکت ها می توانند متحرک باشند، یا اینکه به دندان ها متصل شوند. براکت ها با وارد آوردن فشار مداوم و ملایم در مسیری که با دقت کنترل شده است، می توانند دندان ها را به سمت محل درست جابجا کنند. این زمان برای استفاده از براکت ها بهترین زمان است! اکنون زمان قرار گرفتن بندهای فلزی با یک براکت فلزی به دور هر دندان گذشته است. اغلب می توانید براکت هایی را انتخاب کنید که شفاف هستند، و گاهی اوقات می توانید گرهی که سیم روی براکت ها را نگه می دارد را در رنگ های مختلف انتخاب کنید. سیم ها کمتر از قبل قابل مشاهد هستند و جدیدترین مواد می توانند دندان ها را سریع تر و با ناراحتی کمتر جابجا کنند.
تفاوت ارتودنسی در کودکان و بزرگسال
درمان پیشگیرانه ارتودنتیک برای کودکان
تفاوت بین درمان ارتودنسی اولیه و درمان های معمول ارتودنسی در چیست و چرا ممکن است کودک درمان اولیه و زود هنگام نیاز داشته باشد؟ درمان های اولیه و زود هنگام چگونه می توانند در دراز مدت برای کودکان مفید باشند؟ اینها تنها بخشی از پرسش هایی هستند که در خصوص موضوع درمان اولیه و زود هنگام برای کودکان به ذهن والدین خطور می کنند. انجمن ارتودنتیست های آمریکا توصیه می کند کودکان خود را نخستین بار حدود سن ۷ سالگی نزد ارتودنتیست ببرید.
درمان پیشگیرانه (که تحت عنوان مرحله نخست نیز نامیده می شود) عموماً در حدود ۸ یا ۹ سالگی آغاز می شود. مرحله دوم حدود ۱۱ سالگی یا پس از آن آغاز می شود. هدف درمان اولیه اصلاح رشد فک ها و مشکلات خاص بایت، مانند آندربایت است. بعلاوه، درمان اولیه می تواند کمک کند فضای کافی برای رشد دندان های دائم فراهم شود تا درست بیرون بیایند، و احتمال نیاز به کشیدن دندان در آینده کاهش یابد.
چگونه می توان تشخیص داد کودک به درمان اولیه ارتودنسی نیاز دارد:
- از دست رفتن زود هنگام یا دیر هنگام دندان های شیری (از دست رفتن دندان های شیری کودکان عموماً از حدود ۵ سالگی آغاز می شود و حدود ۱۳ سالگی همه دندان های دائم آنها بیرون آمده اند)
- مشکل در جویدن و/ یا گاز زدن
- تنفس دهانی
- ادامه مکیدن انگشت پس از سن ۵ سالگی
- مشکلات گفتاری
- داشتن دندان های رو به جلو (دندان های فک بالا و فک پایین از یکدیگر دور می مانند)
- عدم جفت شدن دندان های بالا و پایین به شکل طبیعی
- جابجا شدن فک زمانی که کودک دهان خود را باز و بسته می کند (کراس بایت)
- فشردگی دندان های جلو حدود سنین ۷ یا ۸ سالگی
چه عواملی موجب بروز مشکلات ارتودنتیک می شوند و درمان اولیه ارتودنسی چه مزیتی برای کودک دارد؟
تفاوت ارتودنسی در کودکان و بزرگسال
مشکلات ارتودنسی مانند فشردگی دندان ها، وجود فضای زیاد بین دندان ها، مشکلات رشد فک، رو به بیرون بودن دندان ها، و بایت مشکل دار می تواند ارثی باشند، در نتیجه تصادف یا آسیب به دهان ، از دست رفتن زود هنگام یا دیر هنگام دندان های شیری، یا عادت مکیدن انگشت ایجاد شوند.
اکثر کودکان همه دندان های شیری خود را تا سن ۱۳ سالگی از دست می دهند، و تا انتهای دهه دوم زندگی، رشد استخوان فک آنها به پایان رسیده است. فرایندهای ارتودنتیک برای افراد بزرگسال اغلب زمان بیشتری نیاز دارند و می توانند شامل کشیدن دندان و جراحی های دهان باشند. دریافت درمان اولیه و زود هنگام ارتودنسی در سنین کودکی می تواند به پیشگیری از نیاز به استفاده از براکت های ارتودنسی در بزرگسالی کمک کند، تا جایی که احتمال نیاز به کشیدن دندان و جراحی در آینده وجود نخواهد داشت.
اگر کودک شما بین سنین ۷ تا ۸ سالگی است و علائم نیاز به مراقبت های ارتودنسی را در او مشاهده کرده اید، یا اینکه دندانپزشک عمومی، کودک شما را به ارتودنتیست ارجاع داده است، هر چه زودتر برای آغاز درمان ارتودنسی او اقدام کنید.
درمان ارتودنسی کودکان
تفاوت ارتودنسی در کودکان و بزرگسال
براکت ها برای کودکان
هر چند هیچ سن دقیقی برای آغاز درمان ارتودنسی و استفاده از براکت ها وجود ندارد، اما توصیه می شود کودک برای نخستین مرتبه در سن ۷ سالگی توسط ارتودنتیست ویزیت شود. تا این سن، اکثر کودکان در دهان خود هم دندان شیری دارند هم دندان دائم، که باعث می شود ارتودنتیست خیلی زود، راحت تر و بدون نیاز به جراحی مشکلات بایت را شناسایی و درمان نماید.
درمان زود هنگام به ارتودنتیست اجازه می دهد:
- رشد فک کودک را اصلاح و هدایت نماید تا کمک نماید دندان های دائم به صورت صاف و همراستا بیرون بیایند.
- عرض قوس های دندانی بالا و پایین را تنظیم نماید.
- فضای بیشتری برای دندان های فشرده ایجاد نماید.
- از نیاز به کشیدن دندان دائم در آینده پیشگیری نماید.
- عادت مکیدن انگشت را اصلاح نماید و به بهبود مشکلات جزئی گفتار کمک کند.
معمولاً برای والدین راحت نیست تشخیص دهند که آیا کودک آنها به براکت ارتودنسی نیاز دارد یا خیر.
ارتودنسی برای افراد بزرگسال
براکت ها برای افراد بزرگسال
امروزه براکت های ارتودنسی تنها برای کودکان نیستند. به نقل از انجمن ارتودنتیست های آمریکا، در واقع از هر ۵ بیمار ارتودنسی، یک نفر بالای ۲۱ سال است. اکثر افراد بزرگسال تمایل دارند از درمان ارتودنسی بهره مند شوند زیرا از اهمیت حفظ لبخند سالم اطلاع دارند و می خواهند از ظاهر خود احساس بهتری داشته باشند. در همه جای دنیا افراد بزرگسال از مزایای درمان ارتودنسی بهره مند می شوند.
علل شایع تمایل بزرگسالان برای درمان ارتودنسی:
- مشکلات بایت یا مال اکلوژن موجب می شوند دندان ها به خوبی با یکدیگر جفت نشوند.
- دندان ها فشرده هستند یا بین آنها فاصله وجود دارد، که احتمالاً منجر به پوسیدگی دندان یا بیماری لثه می شوند.
- درد غیر عادی فک یا فشار که ناشی از کج بودن دندان ها هستند.
- تمایل به داشتن دهانی سالم تر و لبخندی که موجب بالا رفتن اعتماد به نفس شود.
براکت ها و دیگر گزینه های درمان ارتودنسی برای افراد بزرگسال
بسیاری از افراد بزرگسال، از آنجا که فکر می کنند براکت های فلزی تنها گزینه ممکن هستند، از قرار گرفتن تحت درمان ارتودنسی منصرف می شوند. در حالی که درمان ارتودنسی امروزی گزینه های متنوع و ابزارهای مختلفی در اختیار آنها قرار داده است که راحت تر هستند و از نظر زیبایی رضایت بخش تر می باشند و با نیازهای آنها بیشتر تطبیق پیدا می کنند. انواع براکت ها عبارتند از:
- براکت های شفاف
- براکت های سرامیکی
- براکت های سلف لیگیت (دیمون)
- براکت های اینویزیلاین
- براکت های فلزی سنتی
تفاوت بین ارتودنسی بزرگسالان و ارتودنسی کودکان یا نوجوانان:
مهم ترین تفاوت بین درمان افراد بزرگسال و کودکان یا نوجوانان این است که استخوان های فک بیمارانی که سن آنها کمتر است هنوز در حال رشد است. برای افراد بزرگسال، رشد این استخوان ها متوقف شده است، که ممکن است انجام جراحی ارتودنتیک برای صاف کردن استخوان فک ضروری باشد. تفاوت های دیگر عبارتند از:
- تحلیل لثه یا استخوان (بیماری پریودنتال)- احتمال تجربه تحلیل لثه یا حتی استخوان در نتیجه ژینژیویت یا بیماری پریودنتال پیشرفته در طول درمان ارتودنسی، در افراد بزرگسال بیشتر از کودکان و نوجوانان است. احتمال بروز بیماری لثه در بیمارانی که دندان های صاف تری دارند کمتر است.
- ساییدگی دندان یا از دست رفتن آنها- به مرور زمان ممکن است دندان ها ساییده شوند یا به جای دیگری جابجا شوند که تنها با درمان ارتودنسی می توانند اصلاح شوند. از دست رفتن دندان ها نیز می تواند موجب کج شدن یا جابجایی دندان های به جا مانده شود، که منجر به مشکلات بایت و افزایش احتمال بیماری لثه می شود.
- درمان ارتودنسی ناکامل در دوران نوجوانی- برخی افراد بزرگسال در دوران کودکی یا نوجوانی خود تحت درمان ارتودنسی قرار گرفته اند، اما هرگز آن را کامل نکرده اند و در بزرگسالی تصمیم می گیرند درمان خود را کامل کنند تا به لبخندی زیبا و سالم دست یابند.
ثبت ديدگاه