در این نوشته می خوانید:
در اینجا با بخشها و قطعات مختلف سیستم براکت ارتودنسی آشنا میشوید.
نگین براکت:
نگینهای کوچکی از جنس سرامیک، فلز یا پلاستیک است که به دندان چسبانده میشود تا سیم ارتودنسی را در خود نگه دارد. در واقع نگین براکت به عنوان دستگیره دندان عمل میکند تا بتوان به کمک سیم دندان را به سمت مورد نظر کشید.
سیم ارتودنسی:
یک سیم فلزی که به تک تک نگینهای براکت متصل میشود تا از طریق آنها به دندان نیرو وارد کند.
بند ارتودنسی:
یک حلقه فلزی کوچکی است که همانند کمربند در دندان آسیاب قرار میگیرد. معمولاً به بند ارتودنسی یکی از اجزاء براکت متصل میشود.
تیوب گونه:
قطعه فلزی کوچک است که به کنار بند دور دندان آسیاب، جوش میخورد و حاوی شیاری است که سیم ارتودنسی ، هدگیر، ضربه گیر لب و یا قطعات دیگر را در خود نگه میدارد.
لیگاچور:
لیگاچور در دو نوع پلاستیکی و فلزی وجود دارد. لیگاچور در نگین براکت قرار میگیرد تا سیم ارتودنسی را به آن متصل نگه دارد.
زنجیر:
زنجیر پلاستیکی به عنوان لیگاچور برای متصل نگه داشتن سیم ارتودنسی به نگین براکت استفاده میشود.
الاستیک یا حلقه کشی:
الاستیک به کنترل حرکت دندانها و فک کمک میکند و معمولاً به براکتهای دو فک مقابل متصل میشود. از پلاستیک معمولاً برای اصلاح اوربایت، آندربایت یا انواع دیگر مشکلات ناهمراستایی فکها استفاده میشود.
نگهدارنده ارتودنسی:
پس از اتمام درمان با براکت، برای حفظ موقعیت جدید و مطلوب دندانها از نگهدارنده ارتودنسی یا ریتینر استفاده میشود. نگهدارنده ارتودنسی در دو نوع ثابت و غیرثابت وجود دارد و بسته به شرایط نوع آن انتخاب میگردد.
هربست:
این وسیله ارتودنسی برای اصلاح مشکلات سایت و بهبود نیمرخ صورت طراحی شده است.
موم:
از موم شفافی برای پیشگیری از تحریک بافتهای دهان و لب در اثر سایش به براکت استفاده میشود.
قلاب:
برخی از نگینهای براکت حاوی یک قلاب هستند تا حلقه کشی دور آن بیفتد.
فنر فورسس یا فورسوز:
این وسیله ارتودنسی برای کمک به اصلاح اوربایت استفاده میشود. فنر فورسس دندانهای پایین را به سمت جلو رانده و دندانهای بالا را به سمت عقب میکشاند.
ثبت ديدگاه