در این نوشته می خوانید:
ارتودنسی فانکشنال چیست؟
ارتودنسی فانکشنال یکی از شاخه های جالب توجه ارتودنسی است که بیشتر افراد چیزی درباره آن نمی‌دانند، اگر چه به آن نیاز دارند. ارتودنسی فانکشنال نه تنها به صاف و همراستا کردن دندان‌های بیماران می‌پردازد بلکه تغییر موقعیت فک بالا و فک پایین برای ایجاد نیم‌رخ بهتر صورت نیز در آن مورد توجه قرار می‌گیرد.
در صورت عقب ماندن چانه یا ناهمراستایی هر یک از فکها مشکلات بایت ایجاد می‌شود و در نتیجه آن مشکلات عدیده ای از جمله میگرن، درد گردن، درد شانه، سرگیجه، وقفه تنفسی در حین خواب، مشکلات شنوایی ، اختلالات مفصل گیجگاهی فکی، انسداد مسیر هوایی فوقانی و نامتوازن بودن نیم‌رخ صورت اتفاق می‌افتد.
ارتودنسی فانکشنال به شکل متفاوتی دندانها را صاف و همراستا می‌کند و به جای کشیدن دندان برای جا دادن همه دندانها در قوس دندانی، فک را پهنتر کرده و فضای بیشتری در قوس دندانی ایجاد می‌کند تا نیازی به کشیدن دندان وجود نداشته باشد.
هنگامی که وسیله ارتودنسی فانکشنال استفاده می‌شود تا فک بزرگتر شود، نیم رخ صورت نیز متعادل می‌شود. همچنین سینوس بزرگتر شده و مشکل تنفسی و اپنه خواب بهبود می‌یابد.
برای این که جهت جای دادن همه دندانها به شکل صاف و همراستا در قوس دندانی نیاز به کشیدن دندان وجود نداشته باشد، از وسیله های وسیع کننده فک استفاده می‌شود. با پهنتر شدن فک، فضای قوس دندانی نیز افزایش می یابد. در بیشتر موارد از وسیله فانکشنال ثابت استفاده می‌شود تا در زمان مشخصی به صورت پیوسته تأثیرگذاری داشته باشد. اگر چه برخی از بیماران با وسیله ارتودنسی ثابت مشکل دارند و راحت نیستند، اما نتایج آن قطعاً ارزش تحمل این سختی و مزاحمت را خواهد داشت.
شکل- مقایسه درمان ارتودنسی با کشیدن دندان (تصویر سمت چپ) و بدون کشیدن دندان و با کمک وسیله های فانکشنال ارتودنسی (تصویر سمت راست).
ارتودنسی مرسوم
در شرایطی که فضای کافی در قوس دندانی وجود نداشته باشد دندانها به صورت نامرتب و کج و به هم ریخته بیرون میزنند. در ارتودنسی معمولی برای این که بتوان همه دندانها را در جایگاه خود صاف و همراستا کرد، بیمار باید به ناچار به کشیدن یک یا چند دندان رضایت دهد تا فضای کافی در قوس دندانی ایجاد شود. معمولاً برای این منظور دندان آسیاب کوچک کشیده می‌شود. یکی دیگر از اشکالات این روش علاوه بر این که دندان‌های طبیعی و سالم از دست می‌روند، این است که فک باریک مانده و تعادلی در ساختار صورت ایجاد نمی‌شود. همچنین کشیدن دندان ممکن است منجر به مسطح شدن نیم‌رخ صورت شود که در صورت در آینده قابل اصلاح نخواهد بود. در حالی که زیبایی لبخند یکی از فاکتورهای بسیار مهم در جذابیت چهره است. از طرف دیگر ارتودنسی معمولی با کمک براکت برای تمامی سنین قابل انجام است اما ارتودنسی فانکشنال چنین مزیتی ندارد و اغلب برای سن رشد طراحی شده است.
ارتودنسی فانکشنال
درمان ارتودنسی
در دهه های اخیر پیشرفت‌های زیادی در درمان‌های ارتودنسی و برطرف کردن ناهنجاریهای دندانی ایجاد شده است. بدیهی است که در این زمینه، رویکردهای مختلفی وجود دارد و برای هر بیمار باید وضعیت کاملاً ارزیابی شده و بهترین رویکرد انتخاب شود.
در صورتی که کودک علائم مشکلات بایت و کمبود فضای قوس دندانی را نشان می‌دهد، بهتر است هر چه سریع تر او را به ارتودنتیست نشان دهید تا از رشد دندانها و فکها به نفع درمان ارتودنسی بهره برده شود. در صورتی که در سن رشد این کار انجام نشود برای اصلاح بسیاری از مشکلات در آینده ناچار به جراحی فک و صورت هستید و یا باید با همان مشکل زندگی کنید. ارتودنسی فانکشنال روشی در اختیار بیماران قرار می‌دهد تا بدون جراحی و خونریزی و عوارض آن، به سادگی جلوی بسیاری از مشکلات دندانی را گرفته و یا به حل آنها کمک کنند.
کدام رویکرد بهتر است؟
هنگام تصمیم گیری برای روش درمانی به نکات زیر توجه کنید:
- آیا صورت کودک شما در مقایسه با دوستانش، باریک است؟ ژنتیک اسکلتی مانند بزرگی استخوان‌ها در واقع مشکل نیست. در صورت کودک به دنبال علائم عقب ماندن چانه یا تیز بودن آن باشید.
- آیا ارتودنتیست استفاده از ارتودنسی فانکشنال را توصیه می‌کند؟
به طور کلی دو رویکرد ارتودنسی وجود دارد:
- ارتودنتیستهای فانکشنال معتقدند ویژگیهای مربوط به ناهنجاریهای دندانی ایجاد شده، صرفا تحت تاثیر فاکتورهای ژنتیکی نیستند. بنابراین این افراد معتقدند این ویژگیها را میتوان بدون جراحی و تنها با هدایت رشد کودک، اصلاح نمود.
- ارتودنتیستهای سنتی معقتدند ویژگیهای مربوط به ناهنجاریهای دندانی کاملا ژنتیکی هستند و برای اصلاح آنها باید دندان کشیده شده و یا جراحی صورت بگیرد.
برای تصمیم گیری برای درمان کودک و انتخاب رویکرد درمانی باید با هر دو روش آشنایی داشته و معایب و مزایای آنها را بسنجید.
ثبت ديدگاه